عاشور الزعيم
انا اول صمت اتولد
اول صوت اتجلد
انا اول ولد..
حبى لما خربش الحيطان
سوادها اللى سابه الظلم
اترسمت فيه عيون وشفايف
واديك شايف
كام وعد بيه الغلابه بتتوعد
فى اول الحاره عجوز
ماشى على الحطيان بيتسند
عمّال يهاتى وبأخر نفس عنده
انا ولد ...
الصوره طلعت من الكدر تصرخ
كدب وخداع مش دى الحقيقه
الشاب جى من ورا المغربيه
شايل فى ايديه آس وكومى
وبنت وولد وشايب كحته نازفه
على الورق آهات..
يا مين يصبرنى ويرجع لى الساعات
ابص فى عيون امى
لمن جابت بعد البنتين ولد
وابويا من الفرح ماشى يوزع حلاوة
ويغنى انا ولد ...
انا بعت للقاضى كلمتين
بعد الكشف والتمحيص
طلعت منهم كلمه دكر حكم بالحبس
وقفل كل الحناجر
وكلمه طلعت نتايه عرّسوها
ونتفوا الشعر الزايد فى حواجبها
يا مين يلاعبها يبنى الفرح جبال
على الرمل يخط ويرسم ولد
يمكن يطلع جدع
عليه الصبيه تفتح عيون
مرسوم فيها دنيامن غير ندم
من غير عشم
من غير حكاوى متزيفه
واخده الليالى طول وعرض
بتبعتر على الارصفه على الامكنه
كل الرماد يمكن يكون ولد ..
مين عارف كلمتينه هيروحوا فين
الكلام بيمشى فى الشوارع
يتسند على جزوع الشجر
يتصنت على اخواته من ورا الحيطان
ويدور يلف على القهاوى
على اى كرسى فاضى يقعد
يحكى والكل يمصمص فى الشفايف
عمى مجاهد طول عمره
سمعه تقيل وقعدة الضل
كلبشت رجليه فى الارض
بقى زى وتد بنلف حوليه نلعب
فى الصبحيه وتملى عنيه مفتوحه
بيبص ناحية غرود الرمل
كأنه مستنى حاجه جايه وما بتجيش
الصوره الغامقه قوى فى اخر الالبوم
انا مش موجود فيها والمكان الفاضى
دا مكان عمى مجاهد
اللى مات وساب سواد لسه
زى ماهو مرسوم على الحيط
مكان ما كان بيسند ضهره..
وانا راجع فى العربيه نمره(2)
نوم فى قطر الصعيد
البنت اللى كانت دايما تبصلى
فى مطعم الفندق لقيتها
بتخبط على الباب وبتقولى
ممكن ادخل فى الصوره اللى بترسمها
ولا ايديك مبترسمش الحلوين..
اتعودت على رسم الحزن فى عيون
البيوت المرصوصه زى طابور العسكر ...
اول صوت اتجلد
انا اول ولد..
حبى لما خربش الحيطان
سوادها اللى سابه الظلم
اترسمت فيه عيون وشفايف
واديك شايف
كام وعد بيه الغلابه بتتوعد
فى اول الحاره عجوز
ماشى على الحطيان بيتسند
عمّال يهاتى وبأخر نفس عنده
انا ولد ...
الصوره طلعت من الكدر تصرخ
كدب وخداع مش دى الحقيقه
الشاب جى من ورا المغربيه
شايل فى ايديه آس وكومى
وبنت وولد وشايب كحته نازفه
على الورق آهات..
يا مين يصبرنى ويرجع لى الساعات
ابص فى عيون امى
لمن جابت بعد البنتين ولد
وابويا من الفرح ماشى يوزع حلاوة
ويغنى انا ولد ...
انا بعت للقاضى كلمتين
بعد الكشف والتمحيص
طلعت منهم كلمه دكر حكم بالحبس
وقفل كل الحناجر
وكلمه طلعت نتايه عرّسوها
ونتفوا الشعر الزايد فى حواجبها
يا مين يلاعبها يبنى الفرح جبال
على الرمل يخط ويرسم ولد
يمكن يطلع جدع
عليه الصبيه تفتح عيون
مرسوم فيها دنيامن غير ندم
من غير عشم
من غير حكاوى متزيفه
واخده الليالى طول وعرض
بتبعتر على الارصفه على الامكنه
كل الرماد يمكن يكون ولد ..
مين عارف كلمتينه هيروحوا فين
الكلام بيمشى فى الشوارع
يتسند على جزوع الشجر
يتصنت على اخواته من ورا الحيطان
ويدور يلف على القهاوى
على اى كرسى فاضى يقعد
يحكى والكل يمصمص فى الشفايف
عمى مجاهد طول عمره
سمعه تقيل وقعدة الضل
كلبشت رجليه فى الارض
بقى زى وتد بنلف حوليه نلعب
فى الصبحيه وتملى عنيه مفتوحه
بيبص ناحية غرود الرمل
كأنه مستنى حاجه جايه وما بتجيش
الصوره الغامقه قوى فى اخر الالبوم
انا مش موجود فيها والمكان الفاضى
دا مكان عمى مجاهد
اللى مات وساب سواد لسه
زى ماهو مرسوم على الحيط
مكان ما كان بيسند ضهره..
وانا راجع فى العربيه نمره(2)
نوم فى قطر الصعيد
البنت اللى كانت دايما تبصلى
فى مطعم الفندق لقيتها
بتخبط على الباب وبتقولى
ممكن ادخل فى الصوره اللى بترسمها
ولا ايديك مبترسمش الحلوين..
اتعودت على رسم الحزن فى عيون
البيوت المرصوصه زى طابور العسكر ...
عن Unknown
0 التعليقات:
إرسال تعليق
دام الابداع والرقي فى التواجد نسعد دائماً بعطر تواجدكم